…kreeg ik rond kwart voor vijf een patiënt aan de balie met een ziekenhuisrecept voor Fraxiparine^® 0,6 ml-spuiten. Ik besprak met de patiënt dat wij alleen de Fraxodi^® 0,6 ml op voorraad hadden en niet de Fraxiparine. Deze middelen hebben niet dezelfde dosering en kunnen elkaar niet zomaar vervangen.

Tot mijn verbazing gaf de patiënt te kennen dat ze zowaar de Fraxodi 0,6 ml-spuiten moest hebben. Dat stond op een kladje dat een verpleegkundige aan haar had meegegeven. Tevens had zij een doseerschema meegekregen uit het ziekenhuis voor Fraxodi en niet voor Fraxiparine. Dit doseerschema liet de patiënt aan mij zien, waardoor het voor mij onduidelijk werd of het recept voor Fraxiparine een bewuste keuze was of wellicht een fout van de voorschrijver.

Ik besloot direct te bellen naar het ziekenhuis. Gelukkig kreeg ik nog een dienstdoende arts te pakken. Deze arts bevestigde dat het recept inderdaad voor Fraxodi moest zijn en dat Fraxiparine een tikfout was geweest.

Als het verschil tussen Fraxodi en Fraxiparine niet met de patiënt besproken was omdat ik Fraxiparine niet op voorraad had, dan was dit wellicht misgegaan.

De patiënt stelde het uitzoekwerk erg op prijs en besprak met mij dat zij uitgezaaide longkanker had en terminaal was. Dit horende nam ik haar mee naar de spreekkamer voor een goed gesprek. Ik besprak welke mogelijkheden de apotheek wat betreft medicatie en begeleiding in het traject voor haar kon betekenen en deelde mijn mobiele nummer. Gezien alle hectiek waar zij zich in bevond, was het fijn dat ze een zorgverlener laagdrempelig kon bereiken.

Zij zou haar laatste fase in onze regio bij een vriendin doorbrengen die verpleegkundige is. Met deze verpleegkundige hebben wij steeds laagdrempelig contact onderhouden indien er zaken nodig of onduidelijk waren rondom de medicatie.

De familie, behandelend arts, haar verzorgende en de patiënt zelf stelde deze samenwerking en dit contact zeer op prijs. Inmiddels hebben wij een condoleancekaart ontvangen en daarin terug mogen lezen hoezeer de patiënt de begeleiding in haar laatste fase waardeerde.

Hoe een onschuldige ontmoeting aan de balie kan leiden tot een diepgaande zorgrelatie, is een ontwikkeling die ik zal blijven koesteren. Mijn wens voor de toekomst is dat wij in de apotheek dit soort ontmoetingen niet enkel op toeval laten berusten, maar dat de communicatie dusdanig transparant is, dat men ons ook durft mee te nemen in hun ziekteproces. Hierdoor kunnen wij echt iets voor onze patiënten betekenen.

Chanou ten Kate, apotheker